Nana

Kockat m’mbajnë qumështin e nanës sime flokëzezë

dhe zemra ime mban mitrën e saj në gji

ajo thue se dëshiron m’e lindë veten rishtazi

në zemrën time të vogël

rri fetus

ajo thue se kërkon me e lindë veten e pastaj mue

e më thërret të bahem shtatë palë sy hapun

që ngjiten lart pa ndalë e sodisin

se si nana rri pezull mes dy botësh

që ndajnë zemrën time në dysh

në njenën nana përcjell njerëzit në ikje

që të gëzuam qeshin a të pikëlluem presin

shpinën e nji kali me flatra të prarueme në ar

në tjetrën nana sheh frymët në ardhje

edhe mue edhe veten e saj t'u ardhë

përsëri

t’u ardhë

Vjen nana

Vjen nana bebe e vogël dhe e ushqej në gji

sydritë më sheh në sy e buzëqesh ndër çuka

të faqeve të bardhë që nuk janë rrahë me prekjen

e diellit as të shiut në hanë të pame

merr nana me m’kallxu diçka po nuk di me folë

veç ma rrethon qafën me duert e voçkla se ka frikë nana

që e lëshoj vetëm në mes gjanash

e hapësirës së mbushun me aromë e grimca drite

që e trazojnë dhe qanë nana

mos me e lanë vetëm në këtë vend pa emna

Rri nana

Rri nana si nuse në fron mbi rè

rrjedh tambël yjesh që pikin dritë

e bahemi gjigandë që diellin prekim me gisht

dhe tokën me thembra të çara nga endjet

veç nana nuk prek as tokë as qiell

veç tamblin nga sisët rrjedh nana

dhe ne hapim gojët poshtë rrjedhës

e ngopemi me flakë parajse në zemër

dhe gjaku i hekurt na rrjedh në trup

me na ba me i harru vetët tona

në shtatë palë qiejt ku rri nana

Si nuse e bardhë me vello mbi sy

Shkon nana

Shkon nana pa ia shplu kush vellon e nurit

e sytë e saj pa i pa kush me sy

veç në zemrat që ruajnë tamblin fle nana

si puhizë e lehtë lulesh në mushkëri

nga fryma në frymë rri nana ndër vena

as si fetus ma as si fëmijë

as si nuse ma as si tambël

veç si malli për të pambërrijtshmen

që nuk ka aromë as tingull as formë

e të pëlcet si zjarr në gji.