Poezi

Bismilahi Rrahmâni Rrahîm 

Për me e ndez nji zjerm

ernat e vjeshtës i tubuen

do gjethe t'vyshkuna.


Ryokan (1758–1831)

Botën e kam zgjedh për shpi,

tokën e ftohtë e kam nanë,

Qielli mu ka bo çati,

vllazën, motra gjith’ dynjanë.


Unë jam diell, unë jam hanë,

Unë jam yll, unë jam ylber,

Unë jam mjaltë, unë jam zeher,

Unë jam ditë, unë jam natë.


Zenel Bastari (shek. 18-19)

Syni s'e sheh synin matanë hundës,
zemra e sheh zemrën matanë bjeshkës.

Anton Pashku (1938-1995)

Here pas here edhe ti

duhesh me shiju mallin

për çerdhen tonde t'vjetër

thellë në mal.


Ryokan (1758–1831)

Mrapa perdes ashki pe lunë fyllin e vet,

Eh, me ndi at zo ni ashik kun’ a u gjet?


E n’secillin dakik e rreh telin n’dyzen,

N’secillën frymë ni kongë e re qysh po na vjen!


E qiti dynjeja t’msheften e dashnisë n’udhë,

E qysh mundet muzika guhen me e rrudhë?


Qe, secilla grimë për t’msheften tuj murmuru!
Ndije vet, se s’jom telall gjithçka me kallxu!


Fahrudin Iraki (1213-1289)

Përktheu: Pupëza

A t'bahem nji re a nji varkë?
A mos nji peshk, a nji algë?

As re, e as varkë,
as peshk e as algë!

Det banu evlat;
me re e me varka,
me peshqi e me alga!

Nazim Hikmeti